Doktorlarin verdigi tarihe gore, yaklasik 2,5 hafta kadar sonra bebegimi dunyaya getiricem. O kendi kendine yuruyen kiz cocugu, her isini kendi basina halleden, hatta bazen yardim almayi basarisizlik sayan o kadin acaba simdi ne yapicak? Evet ne yapicam ben? Neden bu sorulari soruyorum..?
Dogum icin annem Londra'ya geldi. Yaklasik 1 aydir bana her konuda yardim ediyor. Elimi sicak sudan soguk suya sokmuyorum. Boylelikle ojelerim nerdeyse 5 gun gidiyor. Anliyorum ki gercekten sadece yayiliyorum. Bebegin dogumunda da annem ve Ozkan yanimda olucaklar. Annem, bebek en az 2 aylik olana kadar benimle olucak, Ozkan da yanimda. Ama ben neden bir anda neden bu konuyla ilgili bi yazi yazmak istedim? Korkuya mi kapildim, panikledim mi? Heyecan mi? Cesaretsizlik mi? Cevap veriyorum: Hepsi.
Insan en cok bilinmeyenden korkarmis. Basina ne gelecegini bilmedigi icin korkar, panikler, heyecanlanir ve cesareti kirilirmis. Doganin karsisindaki acizligi de bundanmis. Doga insan icin tamamen bir bilinmeyen ve inanc duygusu da bu korkudan dolayi gelismis. Uzmanlar boyle acikliyor.
Zaman azaldikca duygularim karismaya kafam bulanmaya basladi. Bu, her isime de yansimaya basladi. Ozkan'a da fazla dikkat etmeye basladim. Her hareketini inceliyorum, herseyin altinda bisey ariyorum. Zavalli kocam da beni alttan aliyor.
Arada bebegin odasina girip dusunuyorum ''seni cook ama cok istedim ve uzun zamandir dogru ani bekliyordum oglum. Simdi geliyorsun. Peki becerebilecekmiyim acaba?'' Urkuyorum. Sonra hemen odadan disari cikiyorum. Ben zayifligimla yuzlesmeyi de sevmiyorum.
Demek ki guvenle ilgisi yok, dunyanin en guzel duygusunu tadicak olsa bile insan bilinmeyen bilinmeyendir ve korkuluyor iste.
Babam beni internette her gordugunde hala ''kendime kendime yuruycem'' benim kizim der ve patlatir bir kahkaha. Simdi bu endiseli halimi bilse acaba hala ayni sekilde guler mi?
2 yorum:
gulmez kizim gulmez baban, bilir ki anne olmaya hazirlanan her kadinin boyle endiselenecegini bilir, ben de seni beklerken ayni heyecani endiseyi yasadim, ustelik senin cinsiyetini bile bilmek gibi bir imkanim yoktu o zamanlar, ama benim icimde hep bir kizim olacakmis duydusu vardi,senin icin hep kiz isimler dusundum, birgun babana : hasan ya oglumuz olursa ismini ne koyariz diye sordum,sonrda da amaaan adini Hasan koyariz, hasan oglu Hasan olur diye gulmustuk,
sonra.... sonra birgun sabaha karsi bir baktim yanimda dunya tatlisi bir kiz bebek yatiyor, bu benimmi dedim kendi kendime,18 saatlik bir ugrasidan sonra sen kucagimdaydin, cektigim herseyi unuttum birden. sen de boyle olacaksin, her zaman kendi kendine yurumeye calisan sen yine kendi kendine basaracaksin, ben de hep yaninda olacagim ama basaran sen olacaksin, hersey guzel olacak annecim,
inaniyorum annecim sen yanimdasin ya daha cok inaniyorum kendime...
Yorum Gönder