Oğluşumun uykuları yine şaştı..

Oğluşum topiş ayaklım benim..Seni çoook seviyorum... Ama bugünlerde neden sabah 4:30-5:00 arasında uyanmayı adet edindin?? Biz bir anlam veremedik..Kalkıp yatağında oturuyorsun ve ağlamaya başlıyorsun. Kucağıma alıyorum sallıyorum ya da ayağımda sallıyorum. Tamam annecim, geçti diyorum, sonra hııııı diye iniltilere dönüyor ağlaman sonra dalıyorsun uykuya . Yatağına yatırayım diyorum, sorunsuz uyuyormuş gibi görünüyorsun. Ben popomu kendi yatağıma yerleştirmeye henüz çalışırken -biliyorsun kocaman 5,5 aylık karnım var artık-sen basıyorsun yaygarayı..Ben ışık hızıyla yatağında bitiyorum ki, sen gözler kapalı ayaklanmışssın bile :)) Bu böyle senin uyanma saatin olan 6:45-7:30'a kadar devam ediyor. Babanla nöbetleşe sallıyoruz seni. Aramıza getirip, yatırıyoruz. Bazen delircek gibi oluyoruz ikimizde bu 20 kere kalkmaların yüzünden. Ama senin o kıpkırmızı elma yanaklarını öpünce ve sıcacık topiş mi topiş ayaklarını görünce unutuveriyoruz inan..

Benim uyumayı, giyinmeyi, altını bezletmeyi, yemek yemeyi ve bebek arabasını sevmeyen güzel, topiş ayaklı, bal tadında ki oğlum. Seni çok seviyorum annemmmm...