Uzun zamandir yazamiyordum bloga. Malum artik hamileligimin son haftasindayim. 30 mayis carsamba sabahi sezeryan icin randevu aldik. Allahin izniyle gidicez hastanemize.
Ben bu arada uzun ve sikintili bir donem gecirdim.
Isler yogundu;hamilelik, isyeri, kurs, Doruk ve ev isleri derken bayagi bir bunaldim. Hamilelik zaten 10 kg'lik extra bir yuk.
Ama asil konu Doruk. Oglusla aramiz bugunlerde biraz bozuk. Cunku huyu suyu degisti cocugun. Itirazlar had safhada. Eskiden yatmaya itiraz ederdi sadece, simdi ise herseye itiraz eder oldu. Ve o mesele kendiliginden cozuldu. Bosuna hem onu hem kendimi uzmusum. Eskiden once ikna ederek yatirmayi denerdik, baktik olmuyor bagiris cigiiris yatirirdik. Tabii 45 dk 1 saat X gunde 3 kere diye hesaplarsak bayagi bir sinir bozucu oluyordu. Ama kendiliginden cozuldu. Nasil mi? Gunde 3 kere yerine 2 kere cok uykusu geldigini anladigimizda uyuytuyoruz. Zorlamiyoruz, cunku olmuyor. Ve sallamaktan vazgevtik. Yanina uzaniyoruz ve ninni soyluyoruz. Uyuyor. Gece de yanimizda yatiriyoruz maalesef. Su anda cozumumuz bu!
Gelelim simdiki itirazlar mevzusuna. Son 3 gundur herturlu yemege itiraz ediyor. En sevdigi sey bile olsa 3-4 kasik alip, derhal slklllyor ve kalkmak istiyor. Zaten mama sandalyesi ile barisamadilar bir turlu. Civi falan var sanirim. Oturunca batiyor. Sabah kahvaltilarini cok iyi eden oglan simdi onu da yapmak istemiyor. Yemek gorunce kaciyor. Ben, simarik cocuk -eskiden oyle nitelendirirdim o grubu- onde zavalli kosturmaktan perisan olmus suratindan belli- anne arkada yemek icin kosturup duran, bu gruptan olmak istemiyorum diye cok dua ettim ama yok mutlaka herkes bu donemden geciyormus arkadas! Biz simdi Dorugun agzina tikistirmak icin kosturuyoruz. Bu arada evdeki yemek artikli krem rengi halilari ve aci kahve deri koltuklarin icler acisi halini hic soylemek istmiyorum. Ahhh kan kirmizi renkli suet kadife cekyati ve krem rengi yastiklarini hic anlatmayayim :)) Olan zavalli mobilyalara oluyor, oglan sonucta yemiyor. Ben sinir krizleri geciriyorum ve basbas bagiran tahammulu kalmamis anne durumuna dusuyorum. Cok uzuluyorum.
Eskiden arkadaslarima cocuklari icin tavsiyem bosver yemezse yemesindi. Tabii nerden bileyim bicare annenin ruh halini. Simdi nasil da anliyorum ve nasil da kiziyorum bilmeden etmeden konusmusum diye kendime...
Bugun benzer bir durum yasandi mesela. Sabah kahvalti etmedi. Ok dedim cani istemiyor. Acikinca yer. Saat 11.30 gibi sarma verdik bin bir guclukle. 'toplamda 5 tane kucuk parmak buyuklugunde sarma yedi.
Arada oglen yemegi denedik. Yemedi!
Sut verdim icti.
Sonra annem dolma yapti, 2 kasik aldi yemedi!
Corba yapti 3 kasik aldi gerisini yemedi!
Hazir kavanoz mama acti 2 kasik aldi yemedi!
(Normalde 1 kase ne verilirse yer, ustune de tatli olarak meyve ya da yogurt yer)
Bu arada cerceveciye gittik ve cercevecideki butun kartelalari soktu, yerlere atti, dergileri indirdi. Izin vermeyince de kendini yerden yere atti. Rezilllik diz boyu idi. Saclarim diken diken anneme cabuk olalim gidelim dedim. Halime bakan bana acidi resmen. Cunku 9 aylik karni burnunda hamileyim ve kucagimda sirtinda aski ile zaptedilebilen yaramaz mi yaramaz bir 1.5 yasinda cocuk. Eve donus yolunda saat 14.30 gibi uyudu. Ben de yattim. Ama bende sinir simdilik orta seviyelerde...
Aksam oldu. Disarida oynadi zipladi eve geldik oyuna tekrar devam etti. Babamiz imdadimiza yetisti. Yemekleri o pisirdi. Ben de hazirladim. Ama yok oglan yemiyor. 2 kasik aliyor sonra kosturarak ordan ayrilmak ve oynamak istiyor. Sinirlerim bozuldu. Agzina zorla 2 kasik tiktim. Bu seferde zorla verdigim icin sinirlenip ciglik atiyor agliyor ancak karni ac oldugu icin de yemeye devam ediyor. Ilginc bir durum aslinda. Istemese cikarir. Be cocugum bunu boyle yapma ye iste guzel guzel! Yok olur mu hic. Annenin hemoroidini azdiracak illaki! benim oglum zor, cok zor bir cocuk!!
Benim sinirler tavan yapti artik kontrol edemiyorum kendimi. Ve bas bas bagirdim, agzina tiksitirdim, heryer yemek oldu. Babasi da hem bana kizdi bu kadar inat etme yemezse yemesin bosver diye. Hem Doruga kizdi anneni nicin uzuyorsun artik sana da kizicam diye. Ben biraktim ikisini de salona gidip nefes almak ve rahatlmak icin. Yeter dedim. Su cocugun herseyi zor. Altini degistirirken bagirir, yemek yerken bagirir, araba koltugundan ve bebek arabasindan nefret eder, giyinmeyi sevmez. Ne bu ya!!!
Ben iceri gidince de bu sefer oglan benim pesimde anne diye agliyor. Bir yandan uzuldum bir yandan simdi olmaz gozum gormesin seni!! durumu icindeyim. Neyse Ozkan beni sakinlestirdi, oglani getirdi yanima. Dudagini bukmus, surati sallanmis gozyaslari ve sumukler birbirine karismis bir halde benim yuzume bakiyor. Git istemiyorum seni dersem aglamaya hazir. Gel annecim dedim birlikte yagmuru izleyelim. Kosarak geldi ve anneeee dedi. O anda butun ofkem gecti, yerini derin bir uzuntuye birakti. Ben agladim bu sefer. Sonucta ben yetiskinim o ise daha konusmayi bile beceremeyen minicik bir bebek. Henuz 16 aylik. Terrible two denen 2 yas sendromuna erken ve en hizlisindan gecis yapmis minnacik bir birey. Annesinin o daha 6 aylikken hamile kalmasi onun sucu degil ki! Burda suclu da yok zaten. Boyle olmasi gerekiyormus. Simdi ben hatmettigim kitaplara geri dondum, nasil bas edilir su sendromla? ve nasil kolay atlatilir?
Benim en cok takip ettigim babycenter.com bu konuda cok yardimci. Ingilizcesi iyi olanlar mutlaka okusun. Turkce isteyenn olursa da Slingomom'in bu yazisinda cok faydali bilgiler var.
Ben bugunun acisini cikartmak icin ogluma sarilip yaticam..
